تأثیر پوسچر سر بر فعالیت میوالکتریک بعضی از عضلات کتف در حرکت ابداکشن شانه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان فعالیت عضلات ناحیة کتف در مبتلایان به ناهنجاری سر به جلو بود. جامعة آماری تحقیق، دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران بودند. 14 دختر سالم و 18 دختر مبتلا به ناهنجاری سر به جلو در محدودة سنی 30-23 سال که همتاسازی شده بودند، انتخاب شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات دندانه ای قدامی، ذوزنقة بالایی و پایینی آنها حین ابداکشن بازو ثبت شد. به منظور نرمال سازی داده ها مجذور میانگین سطح زیر نمودار الکترومیوگرافی هر عضله بر مجذور میانگین سطح زیر نمودار انقباض ایزمتریک همان عضله تقسیم شد. نتایج دو گروه به کمک آزمون آماری تی مستقل با هم مقایسه شد. میزان فعالیت الکتریکی ذوزنقة بالایی در گروه مبتلا به ناهنجاری سر به جلو بیشتر از گروه سالم بود (002/0= P)، در حالی که رفتار دو عضلة ذوزنقه پایینی و دندانه ای قدامی تفاوتی را بین دو گروه نشان نداد. نتایج پژوهش حاضر تفاوت فعالیت الکترومیوگرافی عضلة ذوزنقه بالایی حین ابداکشن بازو بین دو گروه افراد سالم و مبتلا به ناهنجاری سر به جلو را نشان می دهد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که پوسچر نرمال سر حین ابداکشن بازو می تواند از پوسچر بیومکانیکی سر حمایت کند تا فعالیت ذوزنقة بالایی را در حد طبیعی نگه دارد.